Κατά τη συνεργασία μας με έναν ψυχοθεραπευτή ερχόμαστε σταδιακά σε επαφή με τον τρόπο που λειτουργεί η ψυχοθεραπεία και αναπτύσσουμε την ταυτότητά μας ως θεραπευόμενοι. Η θεραπευτική δυάδα (θεραπευτής-θεραπευόμενος, για ατομική θεραπεία) ή η θεραπευτική ομάδα, καλείται να έρθει σε συμφωνία για τους κανόνες και τα όρια που θα διέπουν την συνεργασία τους και θα δημιουργούν ένα ασφαλές πλαίσιο για όλους.

​

Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας, έρχονται στην επιφάνεια αναμνήσεις, σκέψεις, και συναισθήματα, τόσο για τους εαυτούς μας και για τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας, όσο και για τον θεραπευτή και για τους συνθεραπευόμενούς μας, με τα οποία ίσως δεν είχαμε έρθει σε επαφή στο παρελθόν ή που μπορεί να μας δημιουργούν αισθήματα ενοχής, ντροπής, άγχους φόβου, αλλά και ανακούφισης, χαράς, ανυπομονησίας κ.α. Η αναγνώριση, η έκφραση και η διαχείριση αυτών των σκέψεων και συναισθημάτων αποτελεί δύσκολη υπόθεση και ο θεραπευτής είναι εκεί για να μας διευκολύνει και να μας υποστηρίξει σε αυτό το απαιτητικό έργο.

 

Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε στους ανθρώπους που αναζητούν, δοκιμάζουν, ή και παραμένουν εντός ψυχοθεραπείας, το θάρρος που χρειάζεται για να έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, και να ανοιχτούν παρουσία του θεραπευτή ή και των συνθεραπευόμενών τους. Η ψυχοθεραπευτική διεργασία αποτελεί πόνημα για όσους μετέχουν σε αυτή και κάθε θεραπευόμενος είναι άξιος σεβασμού για την προσπάθεια του.

​

Ως θεραπευόμενες και θεραπευόμενοι, ας υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας το θάρρος που χρειάζεται για να βρεθούμε στο θεραπευτικό δωμάτιο και την ευθύνη που φέρει η ελευθερία αυτής της επιλογής.

​

​

​